به گزارش همشهری آنلاین و به نقل از نیواطلس، در حال حاضر در نمونه اولیه عملکردی، پوست الکترونیکی در واقع بیشتر شبیه به سیستم واقعیت مجازی اپیدرمی است که دانشگاه سیتی در سال ۲۰۱۹ به توسعه آن کمک کرد. مانند آن راه‌اندازی لمسی، شبکه‌ای از محرک‌های انعطاف‌پذیر تعبیه‌شده در دستگاهی از نوع پوست را در خود جای داده است.
در مورد پوست الکترونیکی (e-skin) جدید ۱۶ محرک وجود دارد که در یک آرایه ۴ در ۴ مرتب شده‌اند؛ همراه با یک ماژول بلوتوث، مبدل آنالوگ به دیجیتال و سایر وسایل الکترونیکی نصب شده بر روی یک برد مدار انعطاف‌پذیر با ابعاد ۷ در ۱۰ سانتی‌متر و ضخامت ۴.۲ میلی‌متر است.
هر محرک از یک سیم‌پیچ انعطاف‌پذیر، یک تکیه‌گاه سیلیکونی نرم، یک آهنربا و یک فیلم نازک پلی دی متیل سیلوکسان (PDMS) تشکیل شده است.
هنگامی که محرک توسط انگشت فشار داده و رها می‌شود (یا هر چیز دیگری) یک سیگنال الکتریکی تولید می‌کند که به سیگنال دیجیتال تبدیل می‌شود. سیگنال دیجیتال سپس به‌صورت بی‌سیم از طریق بلوتوث (و احتمالاً اینترنت) به یک پچ پوست الکترونیکی دیگر بر روی شخص دیگری منتقل می‌شود.
این پچ با ایجاد لرزش محرک مربوطه روی خود پاسخ می‌دهد؛ هر چه لمس اولیه روی پچ ارسال‌کننده طولانی‌تر و سخت‌تر باشد، ارتعاشات روی پچ دریافت‌کننده نیز طولانی‌تر و قوی‌تر می‌شود. و در حالی که هر محرک نمی‌تواند به طور همزمان لمس‌ها را شناسایی و بازتولید کند، پوست الکترونیکی به‌عنوان یک کل می‌تواند، با برخی از محرک‌ها، لمس‌هایی را به‌طور همزمان تشخیص دهد که دیگران آنها را بازتولید می‌کنند.
دانشمندان همچنین به دنبال تطبیق این فناوری برای استفاده نابینایان هستند که آنها را قادر می‌سازد پیام‌های بریل را که مستقیماً به پوست آنها منتقل می‌شود، احساس کنند.
نظر شما